Cara mediados do século XIX a poboación da parroquia volvera a medrar, e a igrexa quedara unha vez máis pequena; e por tanto dende palacio mandase a través do visitador alongar de novo a igrexa. En esta nova ampliación de 1848, ocupase totalmente a parte oeste do adro, non quedando sitio para montar a porta principal no estremo da nave senón que se fai no muro lateral sur acabado de facer. En fronte a esta porta sur tamén se deixa unha máis pequena o norte xusto en fronte unha da outra.. Trasladase a espadaña coas dúas campas o estremo da igrexa, ademais da pila bautismal. Aproveitase esta ampliación seguramente para cambiar o pavimento interior da igrexa, constituído ata entón polas lousas móbiles que se empregaban como sepultura ata 1833.
De esta forma a porta norte da igrexa e a porta da casa rectoral quedaban moi lonxe, e devido a esto en ese mesmo ano de 1848 levantase un arco pasadizo para ir dende o primeiro piso da rectoral á tribuna da igrexa a altura da porta do campanario.
Esta disposición das portas debeu ter os seus inconvenientes nos días de inverno, ó entrar a auga e o vento na nave principal.
No ano 1859 gástanse grandes cantidades de diñeiro na construcción da torre actual e a porta principal, a modo de outras coma a das igrexas de Bastavales e a dos Anxeles. Para esto ampliase o adro sobre o terreo da horta da casa rectoral, e modifícanse a muralla de esta e o muro do adro. Tamén se constrúe a bóveda de media laranxa no cruceiro, e reedifícanse as capelas laterais. O ano seguinte remátanse moitas de estas obras e calease a igrexa por dentro, quedando o aspecto do conxunto parroquial como hoxe se coñece
Esta disposición das portas debeu ter os seus inconvenientes nos días de inverno, ó entrar a auga e o vento na nave principal.
No ano 1859 gástanse grandes cantidades de diñeiro na construcción da torre actual e a porta principal, a modo de outras coma a das igrexas de Bastavales e a dos Anxeles. Para esto ampliase o adro sobre o terreo da horta da casa rectoral, e modifícanse a muralla de esta e o muro do adro. Tamén se constrúe a bóveda de media laranxa no cruceiro, e reedifícanse as capelas laterais. O ano seguinte remátanse moitas de estas obras e calease a igrexa por dentro, quedando o aspecto do conxunto parroquial como hoxe se coñece
Posteriormente constrúese a que hoxe se coñece como casa da fabrica, deixando a porta cara a igrexa. Esto aproveitase en 1871 para cerrar definitivamente a porta sur da igrexa e abrir unha polo norte xusto en fronte da nova porta da fabrica. Agora, o ser moito máis fácil ir da casa rectoral a igrexa por ese camiño, decídese tamén prescindir do arco pasadizo. Tamén se tapia a entrada o campanario, porque por ela entraran os ladróns en unha ocasión, xa que as escaleiras estaban comunicadas ca tribuna, deixando a entrada soamente pola tribuna.
A finais do s. XIX, as diferencias máis salientables respecto a actualidade no interior do templo, eran que a nave principal tiña o teito e tellado de madeira. Ademais os altares colaterais onde se atopan hoxe as imaxes da Virxe do Carmen e a do Rosario, eran de pedra e estaban incrustados nos muros da igrexa.
A finais do s. XIX, as diferencias máis salientables respecto a actualidade no interior do templo, eran que a nave principal tiña o teito e tellado de madeira. Ademais os altares colaterais onde se atopan hoxe as imaxes da Virxe do Carmen e a do Rosario, eran de pedra e estaban incrustados nos muros da igrexa.
No hay comentarios:
Publicar un comentario