Cuadraxésima primeira fundación
1 de xaneiro de 1747.
Diego Antonio García e a súa muller María Rey,
din que antes de agora, D. Carlos Bermúdez de Castro, por un codicilo que fixo
a favor dela, cando era criada solteira ó seu servizo compensouna con varios
bens. Entre eles legoulle unha leira de
un ferrado chamada “A horta” e unha casa terreña sita nas Punxeiras de arriba. Por
todo isto impoñiase unha misa rezada por defuntos.
O tal D. Carlos casara en Ortoño a primeiros
do s. XVIII con Dª Melchora González de Solís, veciña da Condomiña. Sen embargo
a súa muller morreulle sen descendencia e en 1718 contraeu matrimonio con Dª
María Suárez de Figueroa, natural de San Lourenzo de Agrón, precisamente de
onde era Diego Antonio García, que veu casar con María Reyna a Ortoño en 1727. María
Rey ou Reyna seguramente era unha orfa do Real Hospital de Santiago que se tería
criado na parroquia de Ortoño e de moza entrou a servir a esta xente. Deste
modo, e aínda antes de casar, D. Carlos déixalle uns bens nos que poder vivir a
cambio de unha misa. Misa que por outro lado habíalle facer falla, xa que na década
dos 20 do s. XVIII, este era o meriño e xustiza maior das xurisdicións de
Altamira e Barcala, nomeado polo conde de Altamira, e fora deposto por goberno
deplorable e malversación das contas.
No hay comentarios:
Publicar un comentario