Pedregal VIII

Contamos como no lugar do Pedregal, desta parroquia de Ortoño, ademais de percibir rendas o conde de Altamira facíao o marques de Leis, por mor de certas herdanzas e vínculos que herdara por súa nai dos González da Condomiña e dos España e Ruanova de Bastavales. Sen embargo, había no s. XVIII outros novos titulados que tamén vivían das rendas deste e outros lugares.

Referímonos o marques de Astariz, don Jacobo Llorente e Araujo. Nacera en 1727 en Santiago, fillo de don Jorge Llorente de Santiago e de dona Manuela Gómez de Araujo e Cancelada. Seu pai nacera en Matute, na Rioxa, pero trasladouse a Santiago, primeiro e despois a Pontevedra.Residindo alí, conseguiu executoria de nobreza na Real Chancillería de Valladolid. Don Jacobo casou con dona María Luísa Oviedo e Bustamante, quizais aínda algo parente por parte de súa nai.

Os bens do Pedregal e outros, puideron virlle por compra ou herdanza dos Cancelada ou outros fidalgos e burgueses composteláns. Sábese que no s. XVI os lugares de Bertamiráns e Pedregal estaban moi fraccionados e téñense encontrado moitas escrituras de compravenda.

22.000 ducados de ouro eran 242.000 reais, unha suma moi elevada para a época. Foto: http://images04.olx.es/ui/4/36/69/60232769_2-Compro-monedas-de-oro-de-todos-los-paises-Madrid.jpg

Pois ben o tal Jacobo Llorente obtivo cara 1752 o marquesado de Astariz e o vizcondado da Veiga de Gondar. Sen embargo non foi por nin motivo histórico, nin por méritos militares ou cortesáns, senón pola súa fortuna. Don Jacobo entregou a cuantiosa suma de 22.000 ducados ó convento franciscano de San Juan de los Reyes, en Toledo, para a súa reconstrucción. Polas normas da fundación, dadas polos seus fundadores os Reises Católicos, este convento tiña o privilexio de recomendar os reises a concesión de un título do reino a quen entregara unha importante suma de diñeiro para a súa reconstrucción e a suma dada polo Llorente era respectable.

Como dixemos, aínda que don Jacobo naceu en Santiago, seu pai, que non era galego, era un dos congregantes da cofradía de nobres da parroquia de San Bartholome de Pontevedra. Tiñan residencia na praza de Indalecio Armesto, e casa en San Gregorio de Raxo, actual concello de Sanxenxo.