As orixes amaenses da familia de Andrés Quintana Roo, de México.
Como fixemos en outras ocasións, traemos hoxe unhas notas sobre persoas naturais de Ortoño, que emigraron e acadaron proveito en outras latitudes.
Desta volta referirémonos a Andrés Quíntana Roo, nado un día de San Andrés de 1787 na cidade de Mérida, en México, e morto na de México en 1851. Foi un político mexicano que loitou pola independencia de México de España a principios do s. XIX e que acadou elevados postos de responsabilidade no goberno de aquela nova nación .De tal xeito que a súa memoria foi honrada poñéndolle os seus apelidos a un estado na península de Iucatán: o estado de Quintana Roo.
Como fixemos en outras ocasións, traemos hoxe unhas notas sobre persoas naturais de Ortoño, que emigraron e acadaron proveito en outras latitudes.
Desta volta referirémonos a Andrés Quíntana Roo, nado un día de San Andrés de 1787 na cidade de Mérida, en México, e morto na de México en 1851. Foi un político mexicano que loitou pola independencia de México de España a principios do s. XIX e que acadou elevados postos de responsabilidade no goberno de aquela nova nación .De tal xeito que a súa memoria foi honrada poñéndolle os seus apelidos a un estado na península de Iucatán: o estado de Quintana Roo.
Andres Quintana Roo (1787-1851 México) O seu avo era de Ortoño
Era fillo de D. José Matías Quíntana, natural de Mérida e de Dona Ana Roo da Vila e Porto de San Francisco de Cámpeche. Esta era filla de D. Antonio Roo y Font, natural da Illa de Tenerife e de Dona Leonarda Rodríguez de la Gala, tamén de Cámpeche. Hai que notar que o apelido Roo ten dúas orixes posibles, unha holandesa, moi pouco probable para habitantes de Tenerife, e outra galega, xa que hai dúas parroquias con ese nome: Santa María de Roo en Noia, e San Xoán de Roo en Serra de Outes.
Pero a nova interesante surxe cando compróbamos a ascendencia paterna. Andrés era neto de D. Gregorio Quíntana e de Dona Martina Tomasa de Campo, esta oriúnda de Cámpeche. D. Gregorio era natural da parroquia de San Xoán de Ortoño no reino de Galicia, e acadou postos de responsabilidade na provincia de Mérida. Fora xuíz ordinario subdelegado do partido de Sierra Alta y Baja da provincia, capitán de guerra da costa e procurador xeral síndico da cidade. Cargos semellantes tiñan o seu consogro D. Antonio e o seu fillo D. José Matías chegando este a ser tamén alcalde de Mérida.
Sen embargo non dimos atopado en Ortoño ningunha referencia o apelido Quíntana na primeira metade do século XVIII polo que quizais esta familia se tratase de burgueses acomodados de Santiago que tiñan casa ou bens na parroquia, ou fose de Ortoño a nai do capitán D. Gregorio, da cal non temos ningún dato.
De tódolos xeitos, ó igual que dixemos para outros feligreses de Ortoño como Marcos de Pardiñas Villardefrancos, que no s. XVII emigrou na busca de fortuna, outros como os Quíntana tamén acadaron unha posición predominante nos lugares onde se asentaron, e incluso os seus descendentes souberon afianzala nos cambios políticos.
Pero a nova interesante surxe cando compróbamos a ascendencia paterna. Andrés era neto de D. Gregorio Quíntana e de Dona Martina Tomasa de Campo, esta oriúnda de Cámpeche. D. Gregorio era natural da parroquia de San Xoán de Ortoño no reino de Galicia, e acadou postos de responsabilidade na provincia de Mérida. Fora xuíz ordinario subdelegado do partido de Sierra Alta y Baja da provincia, capitán de guerra da costa e procurador xeral síndico da cidade. Cargos semellantes tiñan o seu consogro D. Antonio e o seu fillo D. José Matías chegando este a ser tamén alcalde de Mérida.
Sen embargo non dimos atopado en Ortoño ningunha referencia o apelido Quíntana na primeira metade do século XVIII polo que quizais esta familia se tratase de burgueses acomodados de Santiago que tiñan casa ou bens na parroquia, ou fose de Ortoño a nai do capitán D. Gregorio, da cal non temos ningún dato.
De tódolos xeitos, ó igual que dixemos para outros feligreses de Ortoño como Marcos de Pardiñas Villardefrancos, que no s. XVII emigrou na busca de fortuna, outros como os Quíntana tamén acadaron unha posición predominante nos lugares onde se asentaron, e incluso os seus descendentes souberon afianzala nos cambios políticos.
No hay comentarios:
Publicar un comentario