Libro de Fundacións II

Segunda fundación, 1687.

En maio de ese ano, Domingo Barreyro “el moço” veciño de Maguxe, obrigado polas mandas testamentarias dos seus ascendentes, consigna unha misa perpetua. Esta fora imposta pola súa “bisuegra” e segunda muller de seu pai Domingo Barreyro de Maguxe.



Sinopse da segunda fundación

No antigo réxime e sobre todo no s. XVII e XVIII abundaban os segundos matrimonios e incluso de terceiras nupcias, debido a elevada mortaldade por fames e enfermidades. O caso e que na mesma familia tamén era común os matrimonios dobres, entre dous e dous irmáns, e incluso entre consogros viuvos.



No caso da familia dos Barreyro de Maguxe que impón esta misa dáse ademais outras particularidades. Domingo Barreyro o vello, tivo ca súa primeira muller, de nome descoñecido, a Domingo Barreyro “el moço” e a outros posibles fillos. Co tempo morreulle a muller, e seu fillo Domingo “el moço” el só ou xunto con outro irmán casa ou casan con unha filla, ou fillas de María de Noya tamén viúva. O caso é que a Domingo “el moço” mórrelle a muller, contraendo matrimonio con outra irmán dela e filla tamén da súa sogra, converténdose esta en “bisuegra”. Polo camiño esta tamén acaba contraendo matrimonio con seu pai, para que deste xeito todo quede en familia.

Como se pode comprobar o matrimonio era entendido como unha forma de amparo social. Ó ser unha sociedade rural e agraria necesitase que a unidade familiar estea reforzada por varios membros para repartir o traballo. Cando unha nai ou pai lles morre o cónxuxe e teñen varios fillos novos, unha saída é casar de novo. Isto dáse tamén cando os fillos máis vellos casan facilitando crear un núcleo familiar máis sólido.



Anque pareza un lio de relacións familiares, en realidade están ben estudiadas dende un punto de vista xenealóxico. Xa que en este tipo de casamentos, case nunca se realizan enlaces rompendo a regra, xa antiga, que impuxo a Igrexa do cuarto grao. Sen embargo si se dan en outras circunstancias distintas das que falaremos.

 O caso, en relación os Barreyro de Maguxe, e que non temos máis datos dos seus descendentes no s. XVIII. Si coñecemos os pagadores das misas, pero recordemos que despois de un tempo xa non tiñan porque ser da mesma familia. As propiedades cargadas ca fundación podían ser vendidas e os novos propietarios tiñan a obriga de pagar aquela carga imposta.