17 de febreiro de 1709
Naquel inverno de 1709 consignase en Bertamiráns, na casa do notario Juan Turreira unha vella, que non nova, fundación. Á súa casa chegaran Benito de Tembra, veciño no lugar de Lapido, Andrés Fariña casado con Dominga Dortoño e moradores no lugar da Igrexa e Domingo de Quintáns casado con Dominga Lorenzo e posiblemente veciños do lugar de Ortoño. Todos declaran diante do Turreira, que había cuarenta anos morrera Alonso Lorenzo, seguramente veciño de Maguxe, deixandolle por vía de legado a Pedro Lorenzo, quizais seu fillo, a metade dunha leira no paraxe de Cassais en Maguxe, ca pensión de unha misa rezada na octaba de San Xoán.
Agora todos eles como herdeiros do Lorenzo, para respectar a súa vontade e tamén a súa herdanza comprométense a pagar, agora uns e despois outros a devandita misa.
Aquel Alonso Lorenzo quizais fose o Alonso Lorenzo “el moso” que en 1630 xunto con Juan Dortoño recibían parte do lugar de Maguxe en foro de mans de Rodrigo de Leis Pulleiro, contador e apoderado do conde de Altamira. A familiaridade entre os Lorenzo, moradores nos s. XVI e XVII no lugar de Ortoño, cos Barreyro no de Maguxe, e tamén os Ortoño, foi moi intensa devido a varios enlaces que entre estas familias houbo.
Estes apelidos foron mudando e deixando paso a outros, aínda que os houbo que se deron mantido como os Sebe.
Unha nota de 1826 recorda que daquela era Miguel Martínez do Castro, o pai do tan famoso José Martínez Viojo, o que pagaba a misa porque comprara a leira sobre a que cargaba a hipoteca da misa perpetua de aquela fundación.
No hay comentarios:
Publicar un comentario